Waar honger jij naar?

Een client uit de Praktijk voor eetproblemen heb ik eens gevraagd een stukje te schrijven, ik was geraakt. Dit is wat ze schreef: Zo maar een zondagmiddag. Ik praat met een vriendin. We zitten aan de thee. “Nee, nee, echt niets erbij!” Ze probeert een nieuw dieet uit. Ze is enthousiast en vol goede moed. Ik ben stil. Het is net alsof ik mijzelf van een tijd geleden zag zitten. Een nieuwe poging om af te vallen, om mijn eten onder controle te krijgen. Morgen begin ik, dan doe ik het anders. Ik sprong in alle trends. Ik had inmiddels een hele kast vol met dieetboeken. Het gaf iedere keer weer hoop. Maar tussen de dieetdagen, of eigenlijk dieetmomenten, had ik die rot eetbuien.

Ik hoor de stem van mijn vriendin in de verte, ik dwaal af. Wat een strijd had ik met eten. Wel of niet eten, alles of niets. Ik was er de hele dag mee bezig, al was ik me er soms niet eens bewust van. De schaamte als ik teveel had gegeten, mijn gewicht dat maar groeide, de boosheid op mijzelf. Waar was mijn wilskracht (al besef ik nu dat het niets met wilskracht te maken heeft). De cirkel waar ik maar niet uitkwam en de moedeloosheid die ik regelmatig voelde. Totdat ik besloot om hulp te vragen, om eerlijk naar mijn eetproblematiek te kijken, om te zien wat er onder al die zakken chips en ongecontroleerde eetmomenten zat.

Joan Bieger heeft mij daar op een heel bijzondere en eigen manier bij geholpen. Een belangrijk onderdeel was het onderzoek naar “Waar honger ik naar?” (Joanna Kortink). Dit gaf zo veel inzicht. Iedere keer als ik wilde eten, was daar de vraag: “Waar honger ik naar”? Heb ik fysieke honger of was er iets anders aan de hand? En was eten daarvoor de oplossing? NEE!

Ik leerde dat ik ging eten als ik moe was, als ik teleurgesteld was, als ik overprikkelt was, als ik me verveelde, als ik me minder voelde dan anderen, als ik het te druk had op mijn werk, als ik me niet gezien en gehoord voelde, als ……………………….. zo veel verschillende redenen had ik om te gaan eten.

Ik leerde dat eten niet de oplossing was, maar dat ik andere dingen moest inzetten om om te gaan met mijn gevoel, vermoeidheid en mijn hsp. Een warm bad, een vriendin bellen, strepen in mijn agenda, op tijd slapen, irritaties bespreekbaar maken, gevoelens toe laten, afleiding……………………….. zo veel verschillende dingen om in te zetten in plaats van eten.

Het ging allemaal met vallen en opstaan, maar ik was ook blij met wat het teweeg bracht. Ik kreeg steeds meer inzicht. Ik werd trotser op mijzelf. Een goede gids, een liefdevolle coach (Joan, dank! dank!) was essentieel bij deze wandeling. Die zorgde ervoor dat ik steeds een stap verder kwam. Dat ik niet verviel in mijn oude gewoontes. Maar vooral ook hoe ik alles minder streng kon benaderen.

Ik leerde vooral dat eten een waarschuwingssignaal is. Dat eetbuien je vertellen dat er iets aan de hand is. Ik heb beter beeld bij waar ik naar honger. Bij mij bijvoorbeeld ligt zwart-wit denken en perfectionisme nog heel erg op de loer. Ik ben nog steeds heel streng voor mijzelf, maar ik herken het. En ik weet er over het algemeen veel beter mee om te gaan.

Waarom ik dit deel?

Omdat ik me soms heel alleen heb gevoeld in mijn strijd. Dat ik het gevoel had dat bijna niemand mij begreep. Hopelijk is het effect van het posten van diverse ervaringen en blogs, dat je je minder alleen voelt, maar ook een oproep aan je om het niet alleen te doen. Dat delen met anderen en de juiste hulp, je de cirkel kunnen doorbreken.

Waar honger jij naar? Een nieuw dieet? Een snelle oplossing? Of wil je een eerste stap zetten om dat los te laten en te kijken wat eten voor jou betekent? Mijn ervaring is dat welke keuze je dan ook maakt voor en over jezelf, over voeding of bewegen, deze wel tot gewenste resultaat kunnen leiden.

Als je eetproblemen hebt kan je je zo alleen voelen. Anders of verlaten. Dat hoeft niet zo te zijn. Door je gevoelens te delen, door te herkennen dat je niet de enige bent, en dat er echt een oplossing is, kan je genezen van je eetproblemen. PS: Wil jij leren hoe je ongezonde gewoontes kunt doorbreken en verbonden, krachtig en energiek door het leven kan gaan?

Misschien is het "Bevrijd je leven Traject" iets voor jou, hiermee reken je voorgoed af met afhankelijks-patronen, rondom emotie-eten / co-dependentie Losse Sessies zijn uiteraard ook mogelijk. Werk je liever aan patronen die een gelijkwaardige, liefdevolle relatie met je partner in de weg staan. Kijk dan eens of partnergesprekken iets voor jullie is. Dit kan helpen om je meer begrepen en samen te voelen. Een eetprobleem is een systeemprobleem, onderdeel van je systeem, relatie.