Hoe ga je om met teleurstellingen? (Lezersvraag beantwoord)

Hij kwam bij mij met de vraag: ‘Waarom stel ik me zo afhankelijk op in relaties?’

Het was mooi hoe we zijn wond vanuit zijn verleden hebben ontdekt: toen zijn ouders gingen scheiden voelde hij zich erg in de steek gelaten, en elke keer als iemand hem teleurstelde in relaties voelde hij zich in de steek gelaten. Omdat hij zo fel reageerde (de lading van het verleden zat er nog op), was dat voor zijn partners vaak niet te begrijpen. Nu, hij heeft geleerd hoe hij zelf voor zijn kleine, in de steek gelaten, jongetje kan zorgen, reageert hij minder geladen, want zijn kleine jongetje voelt zich gezien en gehoord door hem, als volwassen man. En zo loopt zijn relatie nu ook een stuk prettiger. Mooi he?! Later in het proces, kwam de vraag: ‘Maar Joan, hoe ga ik dan om met de teleurstellingen als mijn partner bijvoorbeeld niet wil vrijen?’

Een mooie vraag, ieder van ons heeft te maken met teleurstellingen.

· Jij wilt vrijen, en je partner niet

· Een promotie die naar een collega gaat

· Jij wilt diepgaand contact in een relatie, en de ander minder of niet

· Iets wat je heel graag wilt en niet lukt of gebeurt…..je bent 100% voor een dieet gegaan, en na 2 weken verlies je de motivatie. Je had je voorgenomen nooit meer een eetbui te hebben, en het gebeurt toch

· Een feestje wat niet doorgaat, een lock down😊

· Maar ook de grotere, zwaardere verliezen: geen partner kunnen vinden, niet zwanger kunnen worden, … Teleurstellingen van allemaal verschillende ‘ordes’, maar o, zo belangrijk om te doorvoelen. Groot of klein. Wat er vaak gebeurt is dat we geneigd zijn om er iets tegenover of naast te zetten. En dat kan werken voor iemand. Maar het kan ook heel irritant zijn. Ken je dat? Je zit met teleurstelling en iemand zegt: ‘ja, gelukkig kan je nog wel …’. Het voelt dan alsof jouw teleurstelling er niet mag zijn. En je raakt alleen nog maar gefrustreerder.

In mijn optiek is het belangrijkste, dat je eerst de teleurstelling erkent (stap 1) Zowel bij jezelf als bij een ander.

Ik weet nog goed toen ons oudste dochter verdriet had op de lagere school, dat het uit was met een vriendje. Ik wou in mijn optimisme zeggen: ‘ach, lieverd, er zijn nog zoveel leuke jongens’. Maar gelukkig deed ik toen al mijn therapeuten opleiding. En realiseerde me, dat dit voor haar nu op dit moment de leukste jongen was, voor haar. Dus in de achteruit, en erkennen: 'jeetje, lieverdje, wat verdrietig. Kom maar bij mama…' De 1e stap is dan ook: Erken de teleurstelling, en zet er niets tegenover of naast. Een troostend gebaar, lieve woorden, zachte energie die verwarmen en troosten zijn behulpzaam. Maar soms even hard mee schelden, dat K*T virus riep laatst een vriend hardgrondig, en we begonnen allemaal even lekker mee te schelden, kan net zo behulpzaam zijn.

Kijk dus goed naar jezelf en de ander, wat diegene nodig heeft, wat de situatie nodig heeft. Zeg sorry, als je niet fijn reageert, en geef alsnog een knuffel, of wat er nodig is. Stap 1, gaat samen met Stap 2: Leer het ongemak, de pijn van de ander te verdragen zonder dat je het hoeft op te lossen. Realiseer je dat er ZIJN, meer dan genoeg is voor iemand. Jouw warmte, aanwezigheid, stevigheid, maakt dat je niet meer hoeft te doen, dan er voor iemand te zijn als die teleurgesteld is. Zo werkt het ook voor je eigen teleurstellingen, zeg meteen hardop tegen jezelf: 'ik snap dat je teleurgesteld bent, lieverd, dat is ook echt niet leuk….hoe kan ik je helpen? Hoe kan ik er voor je zijn?' Zo word je je eigen beste vriend/vriendin!

Stap 3 is (als het verdriet, teleurstellingen de bijbehorende gevoelens erkent en verwerkt zijn; voel dat goed aan!), dan kan je iets er NAAST zetten, door bijvoorbeeld het positieve te zien in de situatie. Of jezelf af te vragen wat de opbrengst is/ wat je geleerd hebt.

Het is EN….EN…… En verdrietig EN….het kan ook iets geven.

Bij rouwsituaties raad ik aan om niet er iets naast te zetten, maar er ‘gewoon’ helemaal voor de ander te zijn. Bij mijn dochter was dat ook niet goed geweest. Haar laten voelen dat ze niet alleen is in haar verdriet, teleurstelling, is in zo’n situatie belangrijk. Je goed af te stemmen wat de ander nodig heeft. Maar ook als je zelf teleurgesteld bent, is het essentieel om jezelf te troosten, en er gewoon even voor jezelf te zijn. Je mag even balen en teleurgesteld zijn.

Als we teleurstellingen niet goed doorvoelen of mee omgaan, kunnen we de neiging hebben om heel hard te gaan werken (te gaan pushen) of juist verlangens op te geven.

Ben jij iemand, merk je:

· Dat je geneigd bent om door te pushen als iets niet lukt?

· Of juist dan de hele andere kant op gaat: je geeft op waar je naar verlangt

· Ga je vaak over je grenzen, voel je je vaak moe? Of juist lamlendig, lukt het niet om in beweging te komen.

· Heb je een perfectionistische kant in jou? Alles of niets? Zwart of wit?

· Dat je graag de controle wilt en geneigd bent om vanuit controle te leven? Doe dan zondag 16 januari mee, met de (online) mini-retraite Van Wilskracht naar Zachte Kracht. Hier gaan we kijken wat jouw diepste verlangens zijn voor 2022 en hoe je die vanuit zachte kracht (intuitie en innerlijk weten) kan manifesteren in plaats van pushen of opgeven.